Pan Lampa

W tym na poły baśniowym świecie znajdujemy prostą receptę na dobre, codzienne życie. W którym lepiej karmić się budyniem niż złością i akceptować nagle stające na głowie babcie niż pukać się w czoło. Bo tyleż w innych natręctw, ekscentryczności i lęków, co w nas samych. Z tym największym lękiem na czele, tym o przemijaniu.

Hanna Wittstock, ,,Pan Lampa" na otwarcie sezonu w Baju Pomorskim, ,,Gazeta Pomorska"

Jest i Pan Lampa wraz z ukochaną czworonożną Piesą. A jego domczysko zamieszkują przedziwni mieszkańcy. Ale jest i obecny duch tolerancji oraz wzajemne zrozumienie, a także wiara w to, że w ludziach mieszka dobro. W końcu, naturą rzeczy pojawia się i tutaj Ciemność oraz gasi Światło. Światło życia, jakie nosi w sobie, a raczej ma na głowie Pan Lampa. I pozostaje jeszcze nadzieja, że w ciemnościach wszyscy kiedyś spotkają się ponownie

Ilona Słojewska, Czas zapala Światło, Dziennik Teatralny

Każdy może z tej trochę filozoficznej, trochę pedagogicznej, trochę śmiesznej, trochę nostalgicznej opowieści zabrać, co zechce, bo jest ona tak uniwersalna, że przejść obok niej obojętnie nie można. To doskonały spektakl dla dużych i małych: dla dzieci, rodziców, dziadków... To spektakl o tym, jak uczyć życia i jak SIĘ uczyć życia.

Sławomir Liczkowski, Pan Lampa, Miasto z Dzieckiem

Przechodzenie przez scenę Księżyca i Słońca symbolizuje odwiecznie nieuchronne następowanie po sobie pór dnia. Aby wzmocnić tę prawdę, bardziej zwrócić na nią uwagę dzieci, pojawia się na scenie Czas, który wmontowuje żarówkę w głowę gospodarza tego domu, przeobrażając go w Pana Lampę, w którego postać bardzo finezyjnie wciela się Jacek Pysiak.

Anita Nowak, Słońce, Księżyc i porządek świata, e-teatr.pl

Tekst Prześlugi zapewnia mu mądrą refleksję, scenografia Hubički – niezwykły klimat i wspaniałą funkcjonującą oprawę plastyczną, gra aktorów sprawia, że bohaterowie zyskują sympatię i zrozumienie, a reżyserka bardzo pięknie zakomponowała to w całość. Dzięki temu powstał spektakl na poziomie robiącego kilka lat temu w Polsce furorę przedstawienia Ostatnia sztuczka Georges'a Mélièsa, tyle że wzbogacony jeszcze mądrą wymową. Brawa dla Baja Pomorskiego!

Joanna Ostrowska, Freak house, teatralny.pl

Pozwólmy innym żyć tak, jak mają na to ochotę, byle nie krzywdzili innych. Dzięki temu nie zgubimy niepotrzebnie ani kawałka dnia. Oświeceni światłem Pana Lampy, wolniej starzejąc się mentalnie, nie będziemy nikogo kontrolować ani ograniczać, lecz zaakceptujemy to, że postępuje według własnego uznania. Zawsze warto o tym rozmawiać i stanąć nieco z boku, by przyjrzeć się sobie i światu tak jak to w finałowej scenie uczynili bohaterowie przedstawienia Punch Mamy.

Aram Stern, Ekscentrycy w blasku Pana Lampy, menazeria.eu

Spektakl bierze udział w 25. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Dominik Gac, Andrzej Lis, Henryk Mazurkiewicz, Piotr Morawski, Jacek Sieradzki, Sandra Szwarc i Zuzanna Berendt.