Słowik

Wiesław Kowalski, Nie przeocz tego, co ukryte, www.teatrdlawas.pl

A jednak żeby skomplementować toruński spektakl nie wystarczy garść epitetów, choć takie słowa jak urokliwy, barwny, wzruszający, przejmujący, bogaty w znaczenia, poetycki w nastroju, pozbawiony pustych słów, wiernie oddający to, co w baśni najważniejsze  cisną się na usta same. Swoją  niezwykłość i jednorodny charakter  „Słowik”osiąga przede wszystkim dzięki  wizualnej spójności, czystości  i klarowności formy.
W wyrafinowanej oprawie plastycznej Dariusza Panasa, choć widać inspiracje pochodzące  z doświadczeń Teatru Wschodu i czysto chińskiej estetyki, ogromną rolę odgrywa kolor, światło i precyzyjne budowanie przestrzeni z bardzo prostych ruchomych elementów, które w zależności od ich ustawienia niosą zmianę nie tylko akcji, ale i nastroju. Lalki w rękach toruńskich aktorów bardzo wyraziście charakteryzują poszczególne postaci.

Anna Krzesińska, Wolność droższa od złota, Nowości

Nie tylko historia jest wspaniała. Wrażenie robi też animacja lalek. Nie na darmo Jacek Pietruski może powiedzieć, że role cesarzy, królów i sułtanów przylgnęły do niego. W jego rękach kukiełka staje się cesarzem, on sam jej integralną częścią, a całość robi piorunujące wrażenie. Równie elektryzujące i niesamowite są dwie wspaniałe aktorki: Grażyna Rutkowska-Kusa (w roli Niugin) i Barbara Rogalska (Mandaryn). A sam słowik? Jest tylko i aż cieniem na płótnie, przez co wydaje się sennym widziadłem.

Agnieszka Burek, Słowik i pajace, "Dziennik Teatralny"

Na uwagę zasługuje pomysłowa scenografia z wykorzystaniem gry światła, wykonana z różniących się rozmiarami prostopadłościanów i sześcianów o ścianach z materiału imitującego pergamin oraz parawanów z tego samego tworzywa. Dzięki zmianie koloru oświetlenia w ich wnętrzu, w ciągu kilku chwil widzowie przenoszeni byli w inną przestrzeń. Sam słowik był wyświetlanym przy użyciu białego światła jako to znikający, to znów pojawiający się zarys ptasiej sylwetki. Wykorzystane w spektaklu lalki, bardzo zręcznie animowane przez aktorów, na scenie żyją własnym, bajkowym życiem. Klimatyczności całej sztuce dodaje miła dla ucha muzyka i melodyjne piosenki. Nie brakuje również stosowania ciekawych i oryginalnych chwytów scenicznych. Cały spektakl można ze spokojem sumienia polecić wszystkim milusińskim i ich rodzicom.