Wiesław Komasa – „Różewiczogranie”

„W swoim artystycznym wędrowaniu idę pod rękę z Poezją od wielu, wielu lat. Ona wciąż ukazuje mi nowe przestrzenie tej samej Tęsknoty (...)"

 

 

 

 

 

 

 

Autor: Tadeusz Różewicz, na podstawie tekstów:

- Kartoteka

- Matka odchodzi

- Poezja t.1 i t.2 – wybrane wiersze

Reżyseria: Wiesław Komasa

Premiera: 2015 rok (Teatr w Remizie)

Czas trwania: 50 min

 

 

 

 

„W swoim artystycznym wędrowaniu idę pod rękę z Poezją od wielu, wielu lat. Ona wciąż ukazuje mi nowe przestrzenie tej samej Tęsknoty. Z niektórymi utworami zaprzyjaźniam się i zapraszam do wspólnego koncertowania, to znaczy do dialogu na tematy, które są dla mnie nieustannie ważne. I tak wędrujemy przez stare znajomości np. Kochanowskiego, Norwida, Wittlina, ks. Twardowskiego, Nerudę, Tagorę, Hessego, Szekspira, Konwickiego, ale i nowsze, jak chociażby Filozofię po góralsku ks. Tischnera, i te, nad którymi pochylam się naprawdę od dawna, ale wciąż wydaje mi się, że przez zawiłość i porażającą prostotę Tadeusza Różewicza są dla mnie wciąż do odkrywania. Monodram Różewiczogranie chce zebrać rozrzucenie świata poetyckiego w wędrówce teatralnej za prawdą i formą Słowa”.

Wiesław Komasa

 

Wiesław Komasa – aktor, pedagog, profesor tytularny Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Ukończył PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Debiutował na scenie kaliskiego Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego rolą Albina w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry w reż. Macieja Prusa (1971). W 1973 roku, wraz z częścią zespołu i dyrektor kaliskiej sceny Izabellą Cywińską, przeniósł się do Teatru Nowego w Poznaniu i spędził tam piętnaście lat. Na tej scenie rozpoczęła się też wieloletnia współpraca Komasy z Januszem Wiśniewskim. Aktor zagrał Stracha w Balladynie Juliusza Słowackiego (1979), a później w słynnych autorskich przedstawieniach Janusza Wiśniewskiego o końcu cywilizacji  -  Panopticum à la Madame Tussaud. Wielkie umieranie, czyli czarna śmierć. Paris 1680 (1982) i Końcu Europy (1983). Wcielił się także w postać Ojca w Modlitwie chorego przed nocą Wiśniewskiego (1987). Natomiast rolą Brzozy z Cmentarzy wg Marka Hłaski w reżyserii Cywińskiej (1988) Komasa żegnał się z poznańską sceną, by w 1988 r. powędrować wraz z zespołem Janusza Wiśniewskiego do Warszawy.

Po rozpadzie w 1991 r. zespołu Wiśniewskiego, z którym Komasa przygotował jeszcze Olśnienie (1989), aktor poświęcił się przede wszystkim pracy pedagogicznej. W 1988 roku został wykładowcą warszawskiej PWST, a w 1995 r. profesorem tej uczelni. W Warszawie kontynuował swoją wielką pasję nauczycielską. W latach 90. grał na różnych warszawskich scenach, w Teatrze Szwedzka 2/4, Dramatycznym, Powszechnym, Studio, a także m.in. w Teatrze Miejskim w Gdyni i Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu.

Zagrał kilkadziesiąt ról teatralnych, filmowych i tele­wizyjnych u takich reżyserów, jak: I. Cywińska, M. Prus, J. Nyczak, J. Wiśniewski, P. Cieplak, J. Jarnuszkiewicz, P. Łazarkiewicz, M. Treliński, M. Łazarkiewicz, F. Bajon, A. Żuławski.

Z zespołem Janusza Wiśniewskiego zdobył wiele prestiżowych nagród i wyróżnień na największych festiwalach europejskich i światowych. Jest też wielokrotnym laureatem Festiwalu Małych Form Teatralnych we Wrocławiu.

W swoim dorobku artystycznym ma również prace reżyserskie w Teatrach: Torunia, Bydgoszczy, Zielonej Góry, Gdyni, Białegostoku, Bielsku-Białej i Paryża. Był m.in. reżyserem i wykonawcą monodramu Yorick, czyli spowiedź błazna, który powstał na podstawie tekstów postaci błazeńskich w dramatach Szekspira, do którego scenariusz przygotował Andrzej Żurowski (2006). W ostatnim czasie grał gościnnie w teatrach warszawskich, m.in. w Teatrze Studio wspólnie z Ireną Jun w Filozofii po góralsku Józefa Tischnera czy w Teatrze Współczesnym z Mają Komorowską w  Mimo wszystko. Prowadzi warsztaty teatralne i prezentuje liczne koncerty poetyckie w kraju i za granicą.
Jego prace dyplomowe ze studentami Akademii Teatralnej w Warszawie były nagradzane na Festiwalach Studenckich w Łodzi.

Jest autorem poetyckiej książki Mieć jak rzeka swoje źródło , która stanowi owoc wieloletnich spotkań ze studentami i przemyśleń związanych z nauczaniem aktorstwa.

 

(fot. mat. Artysty)